© 2017 - 2018 -T. Gamelkoorn Arnhem

Ongeveer veertien jaar was ik, toen mijn vader mij in 1958 de eerste drie akkoorden op een gitaar leerde, de basis voor elke Rock And Roll gitarist uit die tijd. Met die kennis zat ik al gauw in m'n eerste bandje: THE ROCKING BEATMEN. Weer een paar akkoorden later kwam ik terecht bij THE BLUE COMETS, die band (later "Surfin' Co" genoemd) werd zo'n beetje mijn thuishaven. Want na uitstapjes naar andere bands, zoals THE JUMPING DYNAMITES en THE MOANS keerde ik altijd weer terug bij die band!

Één van de hoogtepunten uit die tijd was wel mijn overgang, eind oktober 1964, naar "The Moans", de eerste Arnhemse beatgroep, met daarin Herman Brood en Alan Macfarlane. Was ik voorheen nog een beetje de gitarist in onopvallende Rock And Roll bands, bij hen veranderde echt alles.

Niet alleen door de nieuwe stijl muziek (Beat en Rhythm & Blues), maar ook door veel aandacht van de pers.

In kranten verschenen artikelen en foto's over ons, we kregen een snel groeiend leger fans en haalden prijzen op de ene talentenjacht na de andere. Ik wist niet wat me overkwam maar genoot er volop van.

Opvallend bij deze band was het in rap tempo verwisselen van bandleden;"vrienden en bekenden" van Herman, kwamen en gingen en mij overkwam dat ook twee keer. Uiteindelijk was het over in de zomer van 1966.

Kort daarop speelde ik bij THE SOUND MAGICS en een jaar later werd de groep MOAN (de "s" was geschrapt) opgericht met twee ex-Moans leden, twee man van "The Sound Magics" en mijzelf.

We maakten een single, die grandioos flopte, kort daarop werd de groep ontbonden en ik vertrok naar de groep MAKIN , waar Alan in drumde, maar die liepen ook al in hun laatste dagen.

Aangezien elke muzikant, zonder werk, uiteindelijk terecht kwam bij een Arnhemse boeken- en tijdschriftengroothandel, kwam ik daar Alan weer tegen en we besloten de koppen bij elkaar te steken.

Met drie anderen werd tot de doorstart van Moan besloten, maar nu onder de naam: MOAN - NIGHTMARE. Die toevoeging had te maken met een een soort muzikale horrorshow, dat onderdeel van ons optreden was. Dat geklieder met vaseline en schmink waren we echter al gauw beu, dus bleef Moan alleen over.

De groep timmerde lekker aan de weg, veel optredens en we traden, als playback band, op in de TV serie "Het Schaap Met De Vijf Poten", waarin wij te zien waren tijdens de hit "Het Zal Je Kind Maar Wezen".

Intussen was Arnie Treffers van Palace naar ons overgestapt en we maakten nog drie singles, zonder al te veel succes. In de zalen hadden wij veel meer succes, dat kwam, denk ik, omdat wij hoofdzakelijk LP nummers op ons repertoire hadden van groepen zoals bijv. Procol Harum, Family en Spooky Tooth. Niet erg toegankelijk voor het grote publiek en daarom speelden wij als laatste set wat Rock And Roll nummers en die sloegen in als een bom. Vooral bij de hippies van toen.

Toen we eind '71 in Paradiso in het voorprogramma van de Engelse Rock & Roll band "Shakin' Stevens & The Sunsets" stonden en die fantastische show zagen, ging er bij Arnie heel snel een commercieel lampje branden! Alfons Haket

Door hem en Henk Bruysten werd ik betrokken bij het project Long Tall Ernie & The Shakers en we maakten een single. Er kwam vraag naar die band en er werd besloten om ook op te gaan treden.

Het eerste jaar deden we dat nog met ons zelf, als "Moan", in het voorprogramma. Verbazingwekkend eigenlijk, dat het de meeste mensen niet eens opviel! Op 30 december 1972 viel het doek voor "Moan" en we gingen verder als: LONG TALL ERNIE & THE SHAKERS.

Wat die groep teweeg bracht, zal niet onbekend zijn, heel Nederland sprak over hen, kocht de singles en de eerste LP werd zelfs goud!

Optredens in alle binnen- en buitenlandse TV programma's van toen, maar ook in elke stads- of dorpszaal en menige feesttent! In die tijd was LTE de best draaiende band van Nederland en ik kijk er met veel plezier op terug!

Toen ik eind 1975, een jaar na Henk, vertrok uit LTE werd ik direct gevraagd om bij HANK THE KNIFE & THE JETS te komen en dat deed ik.

Na heel wat jaren met Hank the Knife te spelen viel in 2016 helaas het doek. Hank had een tweede band The Silver Cadillacs. Deze band speelt nummers van The Shadows, wat mij zeer aantrok, ook instrumentale nummers met de zes-snarige bas van Hank worden gespeeld. Eveneens worden nummers uit de zestiger jaren gezongen. De hits van Hank the Knife zullen niet ontbreken. Alle instrumentale nummers speel ik basgitaar, de zangnummers neem ik de slaggitaar ter hand.